Kemalist inkılap bir hatadır

*

Resimleri orjinal boyutunda görmek için üzerlerine tıklayınız

Ibrahim Özdabak karikatürü

***

(NOT: Yazıdaki “Türk’ten”, ülkemizdeki Acem, Arnavut, Arap, Boşnak, Çerkez, Kürt, Laz, Türk, Zaza vs. Müslümanlar kastedilmektedir.)

Hata, Tanzimat’tan bugüne kadar, Batı kültürüne hakim değil mahkum bir zihniyet ve tutumla yaklaşmamızdır. Bu davranış, eski Türk’ün fethetme üslubu yerine “fethedilme” ve yutulma felaketini getirmiştir. Yabancı kültürleri kendi kültürümüzde eritmeyi değil, o kültürler içinde erimeye boyun eğmişizdir.

Bu sebeple kendimizi küçük görmüş, yere batırmış hatta kendimizden tiksinmişizdir. Eski Türk’teki üstünlük duygusunu yıkarak aşağılık duygusu anaforuna düşmüşüzdür.

Son iki asırda, Avrupa bizi silahları ile bastırınca, hazırlıksız ve temelsiz birtakım aydınlar, tıpkı tüfek ateşiyle ilk karşılaşan Afrika yerlileri gibi, büyük “panik”e kapılmışlardır. Dört-beş yüzyıl boyunca Türk’ü yenilmez gören Batı’yı, asla yenilmez görmeye başlamışlardır.

“Donanma ordu yürürken muzafferen ileri
Üzengi öpmeye hazırdı Garbın elçileri”

gerçeğine karşılık Batı’nın yetiştirdiği taklitçi Türk aydınları (!) “Biz, ancak maddi manevi her varlığımızdan sıyrılıp Batılılara benzediğimiz takdirde adam oluruz” kafasıyla fetva vermişlerdir.

Iki asırdan beri “aydınları”, okumuşları, güçlü yöneticileri çoğunlukla böyle konuşan bir toplum, içine düştüğü hataları tekrar etmekten başka ne yapabilir?

Işte böyle: Aslında faydalı ve kendiliğinden olan “kültür değişimleri” zora başvurarak yaptırmaya kalkar. Yani kültür, teknik ve keşiflerle milli kültürümüzün kaynaşmasını (sentezini) beklemeden kendimizinkileri atıp yabancıları zorla yerleştirmeye kalkar.

Sonuç: Marksistlerin isim koymalarından çok evvel Türkiye sürekli devrimler çığırına açılmış bulunur. “Tanzimat” çağını “Islahat” dönemleri, onu da üst üste “Inkılap” hamleleri kovalar. Bunları takiben “Devrimler”, “Reformlar” açmazı başlar.

Zorla değiştirmeye meraklı bu “sürekli devrim”in başımıza açtığı dertlere karşı ne kadar umursamaz olduğumuz ise: Hiçbirisi bir zerre yarar getirmeyen Tanzimat, Islahat, Reform, Inkılap, Devrim gibi muhtevası aynı olan şu kelimeleri bir maymun iştihası ile tekrarlamamızdan anlaşılmaktadır.

Son iki asrımızın en büyük yanılgısı şu olsa gerektir: Asya, Avrupa ve Afrika’da devletler kurmuş milletimizin bütün mukaddesleri ve tutar dalları koparılmış, sarsılmıştır. Türklerin bütün değerlerinden soyularak hazır elbiseler gibi yeni değerler ve mukaddesler edinebileceği pek cahilce ve gafilce zannedilmiştir.

Özellikle Cumhuriyet’i Osmanlı’dan bambaşka bir devlet ve bizi babalarımızdan, dedelerimizden apayrı millete mensup saymak, yanılgının esasını teşkil ediyor. Çünkü; Islamiyet yerine Hrıstiyanlığı, hatta (milletimizin Japon denizinden Adriyatik’e kadar en büyük göstergesi olan) Türkçe’nin yerine uydurmacılığı koymaya kalkışacak kadar gözü kara davranmışlardır. Musikide, şiirde, mimaride, törede, eğlencede, terbiyede, hukukta, bize ait olmayan her şeyi zorla uygulamışlardır. Milleti hiçe sayan bu uygulamalar; iyi niyetli olamayacağına göre insanda şüpheler uyandırmaktadır. Bu haller, sanki bizi yok etmek isteyen düşmanla yapılmış gizli bir pazarlığın yerine getirilişidir. Işte, tarihi bölerek, bizi milliyet ve şahsiyetimizden koparmak isteyen ufuksuz, yenik, aldatılmış veya kasıtlı kişi ve zümrelerin, Tanzimat, Meşrutiyet, Cumhuriyet nesillerine çekdirdikleri büyük sancı hakkında hükmümüz budur.

**********

KAYNAK:

Ahmet Kabaklı, Temellerin Duruşması, Türk Edebiyat Vakfı Yayınları, Istanbul 2010, 28. baskı, cild 1, sayfa 20 – 22.

**********

Kadir Çandarlıoğlu

**********

Alıntılarda şu şekilde kaynak belirtiniz:

http://www.belgelerlegercektarih.com

*

*