Arap Kültürü Ne Demek? Dinde Reform’un Amacı Nedir?

*

Resimleri orjinal boyutunda görmek için üzerlerine tıklayınız

***

Islam’ı açıkça reddedemeyen bazı siyasetçi, bilim ve sözde din adamları, “Arap kültürü” ve “Arap dili”nden kurtulmalıyız, kurtulmak için de “dinde reform” yapmalıyız derler. Oysa Arap kültüründen kasıt “Islamiyet”tir.

Bunu A. Ibrahim’in 1931’de kaleme aldığı “Milli Din Duygusu ve Öz Türk Dini” adlı kitapta açıkça görüyoruz. Şimdi bu kitaptan yaptığımız alıntıları dikkatlerinize sunuyoruz:

“Bir kimsenin namusu, dini, en yüksek mefkuresi milliyet, yani milletini sevmek olmalıdır. Mabedlerde ebediyyen milliyet destanı okunmalıdır. Milli vazifesini yapmayan bir fert bütün cemiyet için muzırdır (zararlıdır). Biz Arap harsından (kültüründen) tamamiyle sıyrılmak ve milli benliğimize hakim olmak için mutlaka cenuba boyun eğen mihrabı (yani Mekke’ye doğru olan mihrabı) değiştirmeliyiz. Ictimai hayattan kalkması hiçbir zaman temenni olunmayan din baki kaldıkça mutlaka mihrabımızı Sakarya’ya tevcih etmeliyiz. Bu da zamanla vatan çocuklarına verilecek milli terbiye sistemiyle, maarifle kaim olacaktır. Türklüğe tapmak, bütün Türk vatandaşlarına merbut olmak, Türk vatanına tapmak ne demektir, bunu düşününüz ve duyunuz. O kadar çalışıyoruz, çabalıyoruz, ıztırap çekiyoruz, vatan-millet uğrunda ölüyoruz, bir de tutup Arapların kültürüne esir oluyoruz.

Mabedlerimizde milli şarkılarımız terennüm edilsin, Türklüğün ulviyeti mabedlerde takdis edilsin, oradan alınan ulvi heyecanlarla hedefimiz milli gayelere teveccüh ederek yeni bir Şark Medeniyeti’ni bütün samimiyetiyle vücuda getirelim.

Peygamberler yoktur ve onun tebliğ ettiği kitap “Tanrı Kitabı” değildir. Çünkü şu namütehaniyeti ifade eden ideal Halık ile mahluk arasında bir fert vasıta olamaz. Ilhamlar vardır, fakat vahy-i ilahi değildir. Halık niçin insanları irşad için peygamber göndermeye lüzum görsün? Halık, insanları hiçbir vasıtaya müracaat etmeksizin irşaddan aciz midir? Binaenaleyh peygamberlerin Allah tarafından gönderildiğine iman etmemekle niçin kafir oluyoruz?

Bugün hakiki din de ancak bir milleti tekamüle sevkeden, milli benliği okşayan ve daha doğrusu hakikati olduğu gibi heyecanla anlatan bir din olabilir. Yoksa yabancı Arap dininin bundan sonra Türkiye’de yaşamasına imkan yoktur. Işte bundan sonra Türkiye’de Türk milletinin temiz benliğini namütenahi fazilet ve kuvvete sevkeden ve onu heyecanla mukaddes hedeflere eriştiren yeni bir Milli Din doğacaktır.

Mazideki Türk topraklarında Arap harsı (kültürü) hakim olduğu zaman Islamiyet dini o zamana göre gayet uygun bir dindi. Fakat şimdi benliğimizi bulmaya doğru gidiyoruz. Arap lisanını, bizi atalete ve uçuruma sürükleyen Arap harsını atıyoruz. Islamiyet dini bugünkü ve yarınki Türkiye’nin prensiplerine tamamiyle muhaliftir. Memleketimizde Arap harsı sönmeye ve milli hisler kabarmaya başladığı için Islamiyet dini de sönmeye yüz tutmuştur. Islamiyet dini, milliyet prensiplerimizle, yani ictimai noka-i nazardan bilhassa harsiyat itibariyle karşılaştırılırsa çok menfi (olumsuz) ve gülünç mevkie düştüğü görülür. Velhasıl Türk dinini de, Türk Tanrısını da Türk benliğinde arayalım.

Türkiye’de bizim için hiçbir heyecan bahşetmeyen ve milliyetimize her an darbe indirmekten hali kalmyan Islamiyet dini Türk ilinde sönmeye mahkum olmuştur.

Bununla beraber Islamlaşmak demek, Araplaşmak demek olacağından, bundan sonra Islamiyet’e milli edebiyatımızı hakim kılarak bu şekilde dinin ıslahı (reform) cihetine gitmek, Milli Din’e doğru hareket olacağından milli hedefimize vüsul için müsbet (olumlu) bir yol tutmuş oluyoruz. (Yani yazara göre reformlar, Milli Din’e doğru harekettir.)

Peygamberler zamanlarının en birinci alimi olsalar bile sonradan gelecek bütün asırların keşfiyatını zekalarında cemdecek değillerdir ya! Bugünün alimi yarının cahili demektir. Binaenaleyh ta o zamandan bugünkü insanları din hususunda takyid etmek doğru mudur? Dini ıslahatın (reformun) her zaman için lüzumunu kabul etmemek çok gülünç olur. Tarihen sabittir ki Reform devri, dinin inkişaf ve tekamülüne en birinci amil olmuştur. O zaman din, hakiki mahiyetini ihraz etmiştir. Nasıl ki Islamiyet’in neşriyle Islam harsı şarkta bütün Türk harsını boğmuşsa, bundan sonra Milli Din’in neşriyle de milli harsımız Arap harsını öyle boğacaktır.

Işte asırlarca harsımızı (kültürümüzü) boğduğunu bize pek iyi anlatan Islamiyet dinine karşı, hiç şüphesiz milli dinle mukabele etmek Türk milletinin en mukaddes vazifesi olacaktır.

Öz yurda saldıran düşmanlara karşı süngü hücumuna geçen Türk askeri, bundan sonra asla Araplar gibi Allah, Allah diye bağırmayacak, Vatan, Vatan diye haykıracaktır.”[1]

…

Gördünüz mü Arap kültürü tabirinden ve dinde reformdan maksad neymiş?

**********

KAYNAK:

[1] A. Ibrahim, Milli Din Duygusu ve Öz Türk Dini, Türkiye Matbaası, 1934. (90 sayfa). Yazılış tarihi 13 Ağustos 1931.

Gerçi bu kitap o dönem Türkiye’de yasaklanmıştı, ancak içeriğinin “Islam’a aykırı” oluşundan değil… Kitabın yasaklanma sebebi hakkında resmi raporda yer alan şu değerlendirme bize bu konuda bir fikir vermektedir:

“20’inci asrın laik gençliği, ahlak mefhumunu artık dinden almadığı gibi, din merasimi günden güne kıymetini kaybederken, bunları yeni bir şekilde yaşatmak istemesi, hüsnüniyet (iyi niyet) sahibi olsa bile muharririn (yazarın) milli kültürü darbeleyen muzır (zararlı) bir fert olmasını icab ettiriyor. Binaenaleyh birtakım kıyl-u-kaller (dedikodular) açacak ve gençliğin kültürüne zarar verecek olan kitabın toplattırılması ve yazarın hakkında ayrıca ihtiyat tedbirleri alınması icab eder.” (KAYNAK: Devlet Arşivleri Genel Müdürlüğü Cumhuriyet Arşivi, 86/171).

Yani dine -yeni olsun eski olsun- tamamen karşı çıkıldığı için yasaklanıyor. Ayrıca yazarın “hüsnüniyet sahibi” olarak görülmesi de üzerinde düşünülmesi gereken dikkate değer bir noktadır.

**********

Kadir Çandarlıoğlu

**********

Alıntılarda şu şekilde kaynak belirtiniz:

www.belgelerlegercektarih.com

*