Reşit Galip – Nihal Atsız Kapışması
*
Mason Reşit Galip, Türkçü Turancı Zeki Velidi Togan ve Hüseyin Nihal Atsız’a adeta kan kusturmuştur…
***
Mason Reşit Galip, kaleme aldığı “Andımız”da her ne kadar “…Doğruyum…” demiş olsa da, onun meşhur Türkçü Turancı Zeki Velidi Togan ve Nihal Atsız’a reva gördüklerini asla doğrulukla bağdaştıramayız.
Milliyetçi Fikir ve Edebiyat Dergisi “Toker”in ölümünün ikinci yıldönümü münasebetiyle Hüseyin Nihal Atsız’ın anısına sunduğu 15. sayının 5. sayfasında, Reşit Galip’in Türkçü Turancı Zeki Velidi Togan ve Nihal Atsız ile kapıştığını görüyoruz.
*
[1] no’lu dipnotta bahsi geçen Toker Dergisi’nin kapağı…
***
Osman Nuri Ekiz’in makalesinden okuyalım:
“1932 Temmuzunda Ankara’da toplanan Birinci Türk Tarih Kongresi’nde millî olmayan tarih tezine karşı çıkan Prof. Dr. Zeki Velidi Togan’a Dr. Reşit Galip’in yaptığı haksız hücum üzerine Nihal Atsız bir kaç arkadaşı ile birlikte Dr. Reşit Galip’e “Zeki Velidi’nin talebeleri olmakla iftihar ederiz” diyen bir protesto telgrafı çekmiş ve bu telgraf üzerine de mimlenmiştir.
Bu olay dolayısıyla hocası Köprülü ile arası açılan Atsız, 1933 yılında Dr. Reşit Galip – Hikmet Bayur – Hasan Ali Yücel üçlüsünün işbirliğiyle asistanlıktan çıkartılarak Malatya Orta Okulu’na Türkçe öğretmeni olarak tayin edildi.”[1]
*
[1] no’lu dipnotta sözü edilen makale…
[1] no’lu dipnotta sözü edilen makalenin ilgili kısmının büyütülmüş hali…
***
Nihal Atsız ve arkadaşlarının; “Zeki Velidi’nin talebesi olmakla iftihar ederiz” şeklinde protesto telgrafı çekmesinin sebebi, Reşit Galip’in, Zeki Velidi Togan’ı şu sözlerle aşağılamış olmasıdır:
“Zeki Velidi Bey’in Darülfünun’daki kürsüsü önünde talebe olarak bulunmadığıma çok şükrediyorum.”[2]
Hüseyin Nihal Atsız, yayını durdurulan “Atsız Mecmua”da yazdığı “Darülfünunun Kara, Daha Doğru Bir Tabirle Yüz Kızartacak Listesi” başlıklı makalesinde isim vermeden Reşit Galip’in icraatlarını tenkid etmiştir.[3] Derginin aynı sayısında asistanlık görevinden azledileceğini belirterek “Yolların Sonu” isimli şiir ile okuyucularına veda etmiştir.[4]
*
[3] no’lu dipnotta bahsi edilen “Darülfünunun Kara, Daha Doğru Bir Tabirle Yüz Kızartacak Listesi” başlıklı makalenin ilk sayfası…
***
[4] no’lu dipnotta bahsi edilen “Yolların Sonu” isimli şiir…
***
Nihal Atsız’ın işten atılması için ısrar edenin Dr. Reşit Galip olduğu başka bir kaynakta da öne sürülmektedir.[5] Nihal Atsız, bu hadiseyi 1959’da Büyük Doğu dergisinde bütün veçheleriyle yazmıştı. O yazısından ilgili bölümü aynen alıyorum:
“…bir Halk Partili, ünlü profesör Zeki Velidi’yi hiç bir şey bilmemekle suçlandırdı ve:
– Zeki Velidi Beyin Darülfünundaki kürsüsü önünde talebe olarak bulunmadığıma çok şükrediyorum dedi.
Türk tarihi üzerindeki otoritesi bütün dünyada tanınmış olan Zeki Velidi’yi teçhil eden bu nevzuhur bilgin, doktor Reşid Galip’ti.
Kırkından sonra saz çalmağa başlayanların notaya ve usule pek aldırış etmiyecekleri muhakkak olmakla beraber doktor fazla ileri gitmiş, beni ve Zeki Velidi’nin diğer talebelerini, hattâ talebesi olmıyanları öfkelendirmişti. Diğer yedi kişiyle birlikte ona derhal bir telgraf çektim:
Biz ise Zeki Velidî’nin talebesi olmakla iftihar ederiz. Bir de Zeki Velidî’ye yolladık: Tebrik ederiz.
Reşit Galib’e çekilen telgraf, kongrede bulunanların tabirince bomba gibi patladı. Belliydi ki Halk Partisi küçük sesleri bomba gürültüsü sanacak kadar ödlekti. Kongre ve telgraf temmuz ayında olmuştu. Bizim bomba uğurlu gelmiş olacak ki, 19 eylül 1932’de Reşit Galip Maarif Vekilliğine getirildi. Devrimci olduğunu göstermeliydi. 13 ağustos 1933 tarihine kadar süren vekilliği sırasındaki en mühim icraatı, hiç şüphesiz inkılâbı korumak kaygısı ile, beni asistanlıktan alarak Malatya ortaokuluna Türkçe öğretmeni diye tayin etmesi oldu (13 mart 1933).”[6]
*
Nihal Atsız’ın [6] no’lu dipnotta bahsi geçen yazısı…
***
Nihal Atsız’ın [6] no’lu dipnotta bahsi geçen yazısının ilgili bölümü…
***
Belirtmeden geçemeyeceğim… Atsız’ın kısa romanı “Dalkavuklar Gecesi”, Reşit Galip, Hasan Ali Yücel ve Şevket Aziz Kansu gibi birçok devlet adamı ve üniversite hocasının karikatürleştirilmesiydi. Kitapçıkta adları değiştirilerek gizlenen bu kişiler, M.Kemal’i andıran bir devlet başkanının etrafına toplanmış “dalkavuklar” olarak tarif ediliyorlardı.[7]
Bütün bunlara rağmen günümüzdeki milliyetçilerin Reşit Galip’in peşinden gidip onun yazdığı “Andımız”a sahip çıkmaları aslında büyük bir çelişkidir…
.
**********
.
KAYNAKLAR:
[1] Osman Nuri Ekiz, “20. Yüzyılın Büyük Türkçüsü Nihal Atsız”, Milliyetçi Fikir ve Edebiyat Dergisi “Toker”, sayı 15, Aralık 1977, sayfa 5.
[2] Birinci Türk Tarih Kongresi: Konferanslar, Münakaşalar, T.C. Maarif Vekâleti, 1932, sayfa 388.
[3] Hüseyin Nihal Atsız, “Darülfünunun Kara, Daha Doğru Bir Tabirle Yüz Kızartacak Listesi”, Atsız Mecmua, yıl 2, sayı 17, 25 Eylül 1932, sayfa 70-74.
[4] Hüseyin Nihal Atsız, “Yolların Sonu”, Atsız Mecmua, yıl 2, sayı 17, 25 Eylül 1932, sayfa 80.
[5] Osman Fikri Sertkaya, Hüseyin Nihal Atsız, Hayatı ve Eserleri, sayfa VI-VII.
[6] Nihal Atsız, “Türkçülüğe Karşı Haçlı Seferi Ve Çektiklerimiz – 1”, Büyük Doğu Dergisi, cild 10, sayı 1, 6 Mart 1959, sayfa 11.
Ayrıca bakınız;
Hüseyin Nihal Atsız, Türkçülüğe Karşı Haçlı Seferi ve Çektiklerimiz, Ötüken Neşriyat, Istanbul 2018, sayfa 15, 16.
[7] Nihal Atsız, Dalkavuklar Gecesi, Arkadaş Matbaası, Istanbul 1941.
.
**********
.
Kadir Çandarlıoğlu
.
**********
.
Alıntılarda şu şekilde kaynak belirtiniz:
*
Belgelerle Gerçek Tarih 
Bir Cevap Yazın