Futbol diliyle Gerçek Tarih!

*

Resimleri orjinal boyutunda görmek için üzerlerine tıklayınız

Galatasaraylı falan değiliz…

***

Gençlerin yakın tarihimizde cereyan eden hadiseleri daha iyi anlayabilmeleri için Osmanlı Devleti’nin durumunu günümüz futbolu üzerinden izah etmeye çalışmak istiyorum. Bir ülkede futbol seyredenlerin sayısı, kitap okuyanlardan fazla olduğu için meramımızı bu şekilde ifade etmeye çalışmamız asla yadırganmamalıdır.

Osmanlı Devleti’ni Uefa Kupası’nı kaldırmış olan Galatasaray takımına benzetebiliriz. Bildiğiniz gibi, Imparator Fatih’in aslanları Avrupa’da önüne gelen tüm takımları destansı bir şekilde mağlup etmiş ve Uefa Kupasını alarak zirveye çıkmıştı.

Galatasaray bu zaferi “takım oyunu” oynayarak elde etti. Eğer bir futbolcu “ben daha çok koşuyor ve mücadele ediyorum, ama Hagi benden fazla para kazanıyor” diyerek huzursuzluk çıkarmış olsaydı, elbette bu başarıya ulaşılamazdı. Eğer başka bir futbolcu “neden Hagi’ye serbest oynama hakkı tanınıyor da ben oyun sistemine bağlı kalmak zorundayım. Ben de Hagi’nin sahip olduğu özgürlüğü istiyorum” diyerek kafasına estiği şekilde oynasaydı, bu zaferler hayal olurdu. Hagi gibi takımı idare etme kabiliyeti olmayan, fakat karşı takımın ataklarını kesmede başarılı olan bir oyuncu, bencilce davranıp ve vazifesi olmadığı halde takımı idare etmeye kalkışsaydı, Galatasaraylılık ruhu yok olur ve kalesinde peş peşe goller yer ve takım dağılırdı. Fakat her şey bir düzen içinde yürüyünce, herkes Galatasaraylılık ruhuyla hareket edip kendi vazifesini yapınca başarı da kendiliğinden geliverdi.

Bu başarının üzerinden çok geçmeden Avrupa kulüpleri Galatasaray’ın oyuncularına göz dikmiş ve onların bir kısmını “kariyer” bir kısmını da “para ve daha iyi hayat şartlarıyla” ikna edip Galatasaray kulübünden koparmıştır. Böylece Galatasaray takımı parçalanmış ve eski gücünden eser kalmamıştır. Bu çözülüşe sebep olan en mühim hadise ise, evvela teknik direktörün takımın başından şu veya bu şekilde uzaklaştırılmasıydı.

Aynen bunun gibi Osmanlı Devleti de türkü, kürdü, arabı, arnavudu, boşnağı ve hatta ermenisiyle birlikte Avrupa’da fetihler gerçekleştiriyor, mazlumları zalimlerin elinden kurtarıyor ve koruyordu. Her şey mükemmel bir sistem ve ortak bir gayeye hizmet aşkıyla yürüyordu. Ta ki Avrupa’nın Osmanlı’da etnik kimlikleri kışkırtmasına ve onları “milliyetçilik” zehiriyle, “özgürlük” yalanlarıyla ve “maddiyat” ile kandırıp Osmanlılık ruhunu yok etmeye çalışmasına kadar. Avrupa’nın kara propagandası zamanla tesirini göstermiş ve Osmanlı’da çatlak sesler yükselmeye başlamıştı. Artık bazıları bencilce hareket edip sistemin dışına çıkmak ve farklı fonkisyonlar icra etmek hevesine kapılmıştı. Unutulmamalıdır ki, burada da çözülüşe sebebiyet veren en büyük faktör, devletin başı olan Sultan II. Abdülhamid’in Ittihat ve Terakki çetesi eliyle tahttan indirilmesiydi. Neticede herkes kafasına estiği gibi hareket etti ve ihanetlerle Osmanlı Devleti yıkıldı…

Peki Osmanlı’nın mirasçıları olarak bizler ecdadımız gibi tekrar zaferden zafere koşmak için ne yapmalıyız? Veya şöyle soralım; Galatasaray kulübü eski günlerine nasıl dönebilir? Bunun cevabı hiç şüphesiz “Galatasaraylılık ruhu”nu oyunculara tekrar aşılamak ve dirayetli, dik durup eğilmeyen, zorluklara göğüs geren ve işini çok iyi bilen geniş vizyonlu bir teknik direktörü “takımın başına” getirmek olacaktır.

Işte biz de bencillikten, kavmiyetçilikten sıyrılarak Osmanlılık ruhunu ve Ümmet şuurunu yeniden canlandırır, “Devletin başına” da bu değerlere sahip olan, dik durup eğilmeyen, bütün zorluklara göğüs geren, dünyaya meydan okuyabilen geniş vizyonlu bir lider getirir ve onu desteklersek Allah Teala’nın izniyle tekrar eskisi gibi zaferden zafere koşarız.

Futbol taraftarlarının her hal ve şartta takımlarına olan sadakat ve desteği gibi, Osmanlı aşıklarının da bu kutsal davaya ehemmiyet göstermeleri en büyük temennimizdir.

.

**********

.

Kadir Çandarlıoğlu

.

**********

.

Alıntılarda şu şekilde kaynak belirtiniz:

www.belgelerlegercektarih.com

*