Meydanlara heykellerini diktiren Padişahlar değil, M. Kemal Atatürk idi. M. Kemal Atatürk, Isviçre, Almanya ve Italya’dan aldığı kul yapımı kanunları müslüman millete dayatmıştır. Asıl kula kulluk bu değil midir? Buna mukabil Padişahlar, müslümanları Allahu Teala’nın emirleriyle (Şeriat)[1] yönetiyor ve kendileri de bu emirlere uyuyordu.Bütün Islâm devletlerinde olduğu gibi, Osmanlı devletinde de padişah, devleti şeriata göre idare etmek zorunda idi. Bu sûretle şahsî ve keyfî idaresi şeriatle sınırlandırılmıştı. Zaten pa­dişah, devletin her türlü yetkilerini nefsinde toplamakla bera­ber, onları bizzat yürütmeyerek mutlak vekil olarak kabul ettiği Sadrazama devretmiştir. Sadrazam, devleti; şeriata ve kanun­nâmelere göre ve padişahın tasvibi ile idare etmek zorundadır. Şeriatla ilgili meselelerde yine padişah tarafından tâyin edilmiş olan Şeyhülislâm’ın fetvasını almaya mecburdur. Bu sûretle iktidarın icâbları padişah, sadrazam ve şeyhülislâm tarafından yürütülmekte, fakat iktidarı padişah temsil etmektedir.[2]

Prof. Dr. Ekrem Buğra Ekinci bu mevzuda şöyle yazmaktadır:

“Aslında Osmanlı Devleti’nde hiçbir zaman Avrupa’daki emsalleri gibi bir mutlakiyet olmamıştı. Çünkü idareyi kısıtlayan kanunlar vardı. Din ve geleneklerden kaynaklanan bu kanunları hükümdar bile değiştiremezdi. Padişah, her istediğini yapmaktan mahrumdu.”[3]

Bütün bunlara rağmen padişah şeriatın dışına çıkarsa ne yapılması gerektiği Kanunî Sultan Süleyman’ın koy­duğu şu kanunnâmede zikredilmektedir:

“Devlet idaresi ulemâ ile vükelâya tevdî edilmiştir. Padişah’ın doğru yoldan sapması halinde, ulemâ ve vüke­lâ ordu reislerini keyfiyetten haberdar ederek padişahı tahtdan indirip yerine hanedan erkânından diğerini seçecektir.”[4]

Kemalistlerin, “Padişaha kulluk ediliyordu” iftirasını attıkları Osmanlı Devleti’nde, Allahu Teala’nın emirlerine uymayan Padişahın tahtdan indirileceğine dair kanun vardı. Ancak kemalistlerin övdükleri Atatürk döneminde bakın M. Kemal ne diyordu:

“Burada içtima edenler, Meclis ve herkes meseleyi tabiî görürse, fikrimce muvafık olur. Aksi takdirde, yine hakikat usulü dairesinde ifade olunacaktır. Fakat ihtimal bazı kafalar kesilecektir.“[5]

M. Kemal bu sözleri Mecliste söylediğini Nutuk’ta kendi yazıyor… Milletvekillerini, kafalarını kesmekle tehdit eden adamın rejiminde, “Hakka” kulluk; ama Allahu Teala’nın emirlerine uymadığı takdirde padişahın tahtdan indirileceğine dair kanun yapan Osmanlı Devleti’nde, “Padişaha” kulluk yapılıyordu, öyle mi?

Kimi kandırıyorsunuz siz?

Sadece bu kadar mı? Kendi kul yapımı kanunlarına bile uymayacağını M. Kemal Atatürk şöyle ifade ediyordu:

“Hedefimize varmak için kanunlarımız müsait değilse o kanunları değiştiririz, yeni kanun yaparız. En nihayet lüzum ve mecburiyet görürsek bu yolda her şeyin üstüne çıkarak hedefimize yürümekte, asla tereddüt etmeyiz.”[6]

Diktatörlüğünü ne de güzel anlatmış… Devlet, kanun ve millet kendisinin oyuncağı olmuş… Keyfine, hırsına, intikam hissine göre değişir durur. M. Kemal’in sözünün özeti; “Sade keyfim hüküm sürer” demektir. Hele şu kısım: “…bu yolda her şeyin üstüne çıkarak…”

Yani bu demektir ki;

“Sıkışırsam kanun da tanımam, çalarım, asarım, keserim…”

Ayrıca Osmanlı Padişahlarının adıyla Ezan okunduğunu bilmiyoruz ama M. Kemal Atatürk döneminde Yusuf Ziya Ortaç, “Atatürk’e Ekber!” diye saçmalayabilmiştir:

“Atatürk’e Ekber!
Atatürk’e Ekber!
ancak O var: Atatürk!
Evliya odur, peygamber odur, sanatkâr Atatürk,
Tarihe hakim, zekâya önder, doğma serdar Atatürk,
Bunları geçti insan büyüğü: Kendi kadar Atatürk!”[7]

*

.

Kadir Çandarlıoğlu

.

**********

*

Alıntılarda şu şekilde kaynak belirtiniz:

http://www.belgelerlegercektarih.wordpress.com

*

*